Özünü təkamül nəzəriyyəsinin dırnaqarası itkin halqasını tapmağa həsr etmiş bir anatom olan Ejen Dübua (Eugène Dubois) 1891-ci ildə İndoneziyanın Yava adasındakı Solo çayının sahilində bir kəllə qutusu qapağı tapdı. Dübua bu fosildə meymunla insan xüsusiyyətlərinin eyni anda mövcud olduğunu düşünürdü. Bir il sonra kəllə qutusu qapağını tapdığı yerdən təxminən 15 metr aralıda bud sümüyü də tapdı və insanınkına çox bənzəyən bu bud sümüyünün kəllə qutusuyla eyni bədəndən olduğu fikrinə vardı. Əlindəki iki ədəd sümüyə əsaslanaraq bu fosilin keçid forma olduğu fikrini mənimsədi və tapıntısına elmi təəssürat yaradan bir ad da verdi: Pithecanthropus erectus, yəni “dik yeriyən meymun–adam”… Xalq arasında Yava adamı kimi tanınan bu fosilin kəllə qutusu həcmi təqribən 900 sm3 olaraq hesablandı. Yaşının da 500.000 il olduğu irəli sürüldü.1
Dübua fosilin tapıldığı təbəqə olan Trinil təbəqəsinin Pleystosen və Pliosen (Üçüncü dövr) şöbələri arasındakı sərhədin altında olduğunu düşünürdü. Əsl insanların da Orta Pleystosendə təkamül etdiklərindən əmin idi. Bu səbəbdən də Dübuaya görə, Yava adamının yaşı itkin halqa olmağa olduqca münasib idi. Halbuki Dübua
davamı